De Big Airbag is terug. En wacht, er is nog meer nieuws! Ontdek het hier ⋙
logo De Uithof
Vijf jaar geleden veranderde het leven van Roxanne Ippel na harde val op het ijs. Hierbij heeft zij onder andere een schedelbasisfractuur, diverse kneuzingen en breuken opgelopen. Ook heeft zij een aantal dagen in coma gelegen. Nog altijd revaliderend keert zij terug op het ijs en ging zij tijdens de Daylight Challenge het gevecht aan tegen de elementen op het natuurijs in Zweden om geld op te halen voor Cystic Fibrosis (ookwel bekend als taaislijmziekte). In de periode voorafgaand trainde zij wekelijks bij De Uithof om zich klaar te stomen voor de Daylight Challenge in Zweden. Wij volgde haar tijdens dit avontuur en delen haar bijzondere verhaal.
De Daylight Challenge is een schaatstocht van zonsopkomst tot zonsondergang. In deze periode probeer ik zoveel mogelijk kilometers schaatsen. Tijdens de start van de tocht is het nog donker/schemer. We dan ook starten de tocht daarom met lampjes op ons hoofd. Dit geldt ook voor de finish. Door de weersomstandigheden zal de tocht niet verreden worden op het runnmeer in Falun, maar zullen wij ons 800km hoger verplaatsen naar Lulea waar wij op de Botnische golf gaan schaatsen.
Tijdens de tocht heeft Skate4air, de organisatie die zich al tien jaar zich inzet voor Cystic Fibroris (door te schaatsen op de Weissensee en in Zweden), op het ijs een tent gebouwd met daarin een keuken, massage ruimte etc. Tijdens de tocht schaats je hier geregeld langs, zodat je een korte pauze kunt houden om wat te eten of te drinken.
De afgelopen twee jaar ben ik met Skate4air mee geweest naar Zweden als crew lid / vrijwilliger. Al vanaf mijn zesde ben ik actie schaatser, helaas is hier vijf jaar abrupt een einde aan gekomen door een ongeluk op de ijsbaan. Uiteindelijk heb ik niet-aangeboren hersenletsel overgehouden aan het ongeluk, maar buiten dat ben ik er goed vanaf gekomen. Na het ongeluk werden mijn ouders en broer namelijk naar het ziekenhuis geroepen omdat ik het misschien niet zou halen. Hierdoor kreeg mijn leven abrupt een andere wending. Dit was even schakelen, maar ik wist de situatie al snel om te zetten in iets positiefs. Ik wist dat ik letsel en klachten zou overhouden aan het ongeluk, maar als je gaat zitten treuren wordt het er niet beter op. Ik ben van alle kleine dingen gaan genieten en proberen alles uit het leven te halen en maak mijn dromen waar. Geregeld kom ik mensen tegen die zeggen, hoe kun je altijd zo positief zijn? Het is beetje wie ik ben!
Dit alles zorgde ervoor dat ik vorig jaar in Zweden langs de kant stond en andere deelnemers verzorgde, maar het begon zo te kriebelen dat ik zeker wist dat ik niet nog een jaar wilde toekijken. Tijdens de terugvlucht naar huis heb ik me dan ook direct ingeschreven, IK WIL NOG ÉÉN KEER EEN ‘KUNSTJE’ TONEN OP HET IJS! Daarnaast zijn er de afgelopen jaren hele mooie vriendschappen ontstaan met mensen met CF! Dit zorgde ervoor dat ik me heel graag in wil zetten voor deze vreselijke ziekte en samen met de Skate4air ‘familie’, want zo voelt deze, wil zorgen dat mensen met CF uiteindelijk oud kunnen worden.
Dagelijks naar de ijsbaan gaan kon ik niet opbrengen. Ik ben daarom eerst begonnen met trainingen in de sportschool om mijn conditie opnieuw op te bouwen en het lichaam weer te laten wennen aan fysieke inspanning. Dit was nodig doordat ik de afgelopen vijf jaar weinig tot niets heb kunnen doen. Sinds oktober ben ik ook weer begonnen met schaatsen. Dit heb ik de eerste weken één keer per week gedaan. Ik merkte dat ik opnieuw moet moest verzamelen om naar de ijsbaan te gaan. Sinds begin december rij ik weer met heel veel plezier mijn rondjes bij De Uithof en telde ik de dagen af tot de challenge. Daarnaast was ik ook onder behandeling bij de fysio om mijn rug zo sterk mogelijk te krijgen en houden. Het is een jaar geweest met veel ups en downs. Periodes dat het trainen goed ging maar ook periodes dat ik bijvoorbeeld twee weken niet kon trainen.
Ik heb in het verleden veel wedstrijden geschaatst op de ijsbaan. Hierbij had ik altijd een vast ritueel (welke ik natuurlijk niet prijs geef), deze neem ik wel beetje mee naar de tocht. Ook draag ik een kettinkje met een klavertje vier, deze draag ik altijd en hopelijk helpt deze me de tocht door en brengt dit geluk. Ik heb geen hoge verwachtingen, maar de tocht uitrijden is voor mij belangrijk. Dit zorgt ervoor dat ik er heel ontspannen in ga en dit brengt me het verst. Tijdens de tocht moet ik ervoor waken dat ik er niet aan denk dat 9 uur erg lang is, afleiding helpt daarbij. Ik zal in een groepje schaatsen, waardoor je met elkaar af en toe een geintje kunt maken en de tijd voorbij vliegt. Ik denk dat mentaal voor mij geen probleem zal zijn, ik heb me goed voorbereid en het is geweldig dat ik deze tocht mag schaatsen van de artsen!
Zoals hierboven beschreven heb ik weinig verwachtingen. Als ik vooraf ga zeggen dat ik een bepaald aantal kilometer wil halen, kan dat teleurstellingen opleveren als ik het niet gehaald heb. Wat er daadwerkelijk mogelijk is hangt af van de weersomstandigheden, het ijs, maar vooral mijn eigen lijf. Ik heb toestemming om te gaan schaatsen van de artsen zolang ik naar mijn lijf luister. Pijntjes gaat iedereen krijgen, maar er zijn een aantal signalen die ik niet moet gaan negeren. Ik wil de tocht uitschaatsen, of ik uiteindelijk 60, 80, 100 of 120 km heb geschaatst zien we achteraf.
Ik kijk er vooral naar uit dat we in Zweden aan te start staan op de Botnische golf (zoutwater). Een prachtige omgeving, alleen maar geel/zwart van skate4air op het ijs, de uitgestrekt natuur .. alle ingrediënten voor een prachtige schaatstocht, waar genieten een van de belangrijkste dingen wordt!
Half februari vorig jaar heb ik mij ingeschreven voor de tocht in Zweden, en toen was er geen weg meer terug (haha)! Het afgelopen jaar heb ik op diverse manieren ingezet om donaties op te halen voor Cystic fibroris. Zo heb ik o.a. bedrijven benaderd of zij een donatie wilde doen of mij doormiddel van producten/faciliteiten wilde ondersteunen. Bij een grote donatie of ondersteuning staat er reclame op social media kanalen tegenover en bedrukking van logo op diverse trainingskleding. Ook kunnen mensen statiegeld doneren en staat er een donatiepot bij enkele bedrijven op de balie. Uiteraard kunnen mensen mij ook steunen via mijn persoonlijke actiepagina van Skate4air: www.skate4air.nl/actie/roxann-ippel.
De tocht is voor en achteraf te volgen op mijn social media kanalen en via en via: https://live.skate4air.nl/, Tijdens de tocht is er een live tracking: deze wordt de dag voor de tocht gedeeld (op mijn social media kanalen).